NOWENNA
przed uroczystością
ZESŁANIA DUCHA ŚWIĘTEGO
Modlitwa wstępna (odmawiana w każdym dniu nowenny)
Duchu Święty, Boże, który w dniu narodzin Kościoła raczyłeś
zstąpić
widomie na apostołów, aby oświecić ich rozum, zapalić serca, utwierdzić
w wierze i życie ich uświęcić, błagamy Cię najgoręcej w czasie tej
nowenny, abyś również nam raczył udzielić tych samych darów dla naszego
uświęcenia i wzrostu chwały Bożej. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Modlitwy na
poszczególne dni nowenny
Dzień 1
W ostatnim dniu oktawy Święta Namiotów, Jezus „zawołał donośnym głosem:
Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we Mnie, niech przyjdzie do Mnie i
pije! A powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego”
(J 7, 37.39). Módlmy się: Panie Jezu Chryste,
jak drzewo po przyjęciu wody rozwija się i przynosi owoce, również i my
pragniemy przyjąć łaskę Ducha Świętego i przynosić owoce cnót. Amen.
Dzień 2
Pismo
święte poucza: „Bóg zbawił nas przez obmycie odradzające w Duchu
Świętym, którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa,
Zbawiciela naszego, abyśmy usprawiedliwieni Jego łaską, stali się w
nadziei dziedzicami życia wiecznego” (Tt 3, 5-7). Módlmy się: Boże, który w
chrzcie świętym obficie wylałeś na nas Ducha Świętego, spraw łaskawie,
aby wspierał On nasze pragnienie nieba, aby nas zachęcał, uczył,
oświecał, pocieszał, umacniał, leczył, usprawiedliwiał i zbawiał. Amen.
Dzień 3 Pismo święte poucza: „Wszyscyśmy w jednym Duchu zostali
ochrzczeni, aby stanowić jedno Ciało: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to
niewolnicy, czy wolni. Wszyscyśmy też zostali napojeni jednym Duchem”
(1 Kor 12, 13). Módlmy się: Duchu
Przenajświętszy, Boże jedności, zgody i pokoju, błagamy Cię pokornie,
abyś zawsze jednoczył wszystkich wierzących w Chrystusa w Jego świętym
Kościele. Amen.
Dzień 4
Pismo
święte poucza: „Bóg jest tym, który umacnia nas wespół z wami w
Chrystusie i który nas namaścił. On też wycisnął na nas pieczęć i
zostawił zadatek Ducha w sercach naszych” (2 Kor 1, 21-22). Módlmy się: Duchu Święty,
dziękujemy Ci za to, że nas opieczętowałeś Bożym podobieństwem, które
jest zadatkiem szczęścia wiecznego i wezwaniem do świętości. Amen.
Dzień 5
Pismo
święte poucza: „Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem
nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami
w błaganiach, których nie można wyrazić słowami. Ten zaś, który
przenika serca, zna zamiar Ducha, wie, że przyczynia się za świętymi
zgodnie z wolą Bożą” (Rz 8, 26-27). Módlmy się: Panie Jezu Chryste,
dzięki mieszkającemu w nas Duchowi Świętemu, modlitwa nasza zdolna jest
ujarzmić szatana i pokusy świata, a także zdolna jest wielbić Ciebie
wraz z Ojcem i Duchem Świętym. Amen.
Dzień 6
Pismo święte poucza: „Postępujcie według ducha, a nie spełnicie
pożądania ciała. Owocem ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość,
uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie. Mając życie od
Ducha, do Ducha się też stosujmy” (Gal
5, 16.22.25). Módlmy się: Panie, pomnóż w nas
wiarę w Ciebie i zawsze nas oświecaj światłem Ducha Świętego, abyśmy
postępowali według ducha i cieszyli się jego owocami. Amen.
Dzień 7
Pismo
święte poucza: „Czyż nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha
Świętego, który w was jest, a którego macie od Boga, i że już nie
należycie do samych siebie? Za wielką bowiem cenę zostaliście nabyci.
Chwalcie więc Boga w waszym ciele” (1
Kor 6, 19-20). Módlmy się: Boże, dopóki żyjemy
w ciele, walczymy ze złem, spraw przeto, abyśmy umieli opanować
wszelkie pokusy i popędy przy pomocy mieszkającego w nas Ducha
Świętego, abyśmy żyli wiecznie. Amen.
Dzień 8
Pismo
święte poucza: „Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce
człowieka nie zdołało pojąć. jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym,
którzy Go miłują. Nam zaś objawił to Bóg przez Ducha – Duch przenika
wszystko, nawet głębokości Boga samego” (1 Kor 2, 9-19). Módlmy się: Przybądź, Duchu
Święty, napełnij serca Twoich wiernych i zapal w nich ogień Twojej
miłości, abyśmy miłowali Boga całym sercem i otrzymali wieczne
szczęście. Amen.
Dzień 9
Pismo święte poucza: „Kiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali
się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba
szum, jakby uderzenie gwałtownego wichru, i napełnił cały dom, w którym
przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się
rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali
napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im
Duch pozwalał mówić” (Dz 2, 1-4). Módlmy się: Duchu Święty, który
sprawiłeś, że apostołowie mówili różnymi językami, spraw abyśmy w życiu
chrześcijańskim potrafili mówić językiem słów, językiem czynów,
językiem przykładu i wszystkimi możliwymi językami dla pomnożenia
chwały Bożej. Amen.
Modlitwa końcowa (odmawiana w
każdym dniu nowenny)
Ojcze nasz, któryś jest w
niebie: święć się imię Twoje, przyjdź Królestwo Twoje, bądź wola Twoja
jako w niebie, tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam
dzisiaj. I odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym
winowajcom. I nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego. Módlmy się: Boże, Ty otworzyłeś
nam bramy życia wiecznego wywyższając Chrystusa i zsyłając nam Ducha
Świętego, spraw, aby tak wielkie dary umocniły nasze oddanie się Tobie
i pomnożyły naszą wiarę. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
NIEDZIELA
ZESŁANIA DUCHA ŚWIĘTEGO
1. Wieczorna msza wigilijna
Tego formularza używa się w sobotę
wieczorem przed pierwszymi Nieszporami Niedzieli Zesłania Ducha
Świętego albo po nich. Gdy lud się zgromadzi,
kapłan
z usługującymi, ubrani w szaty liturgiczne koloru czerwonego, udają
się do
ołtarza.
I. OBRZĘDY WSTĘPNE
Po
przybyciu do ołtarza kapłan i usługujący oddają mu należną cześć przez
głęboki pokłon. Jeżeli w prezbiterium jest tabernakulum z Najświętszym
Sakramentem – przyklękają. Kapłan podchodzi do ołtarza i całuje go na
znak czci, a następnie udaje się na miejsce przewodniczenia.
PIEŚŃ NA WEJŚCIE
1.Przyjdź
Duchu Święty, ja pragnę.
O to dziś błagam Cię.
Przyjdź w swojej mocy i sile.
Radością napełnij mnie.
2. Przyjdź jako Mądrość do
dzieci.
Przyjdź jak ślepemu wzrok.
Przyjdź jako moc w mej słabości.
Weź wszystko, co moje jest.
3. Przyjdź jako źródło w
pustyni
z mocą do naszych dusz.
O niech Twa moc uzdrowienia
dotknie, uleczy mnie już.
Po skończeniu pieśni na wejście,
kapłan i wierni stojąc czynią znak krzyża. Kapłan mówi:
K: W imię Ojca i Syna, i
Ducha Świętego.
Lud odpowiada:
W: Amen.
Potem kapłan zwraca się do ludu i
rozkładając ręce pozdrawia go mówiąc:
K: Łaska naszego Pana
Jezusa Chrystusa niech będzie z wami.
Lud odpowiada:
W: I z duchem twoim.
Kapłan, diakon albo odpowiednio
przygotowany ministrant może w bardzo zwięzłych słowach wprowadzić
wiernych w liturgię dnia. Wprowadzenia może dokonać ministrant.
AKT POKUTY –
FORMA DRUGA
Kapłan wzywa wiernych do pokuty:
K: Przeprośmy Boga za nasze
grzechy, abyśmy mogli godnie przyjąć Słowo Boże i złożyć Najświętszą
Ofiarę.
Kapłan może się posłużyć innymi
słowami. Następuje krótkie milczenie.
Potem kapłan mówi:
K: Zmiłuj się nad nami,
Panie.
Lud odpowiada:
W: Bo zgrzeszyliśmy przeciw
Tobie.
Kapłan:
K: Okaż nam, Panie,
miłosierdzie swoje.
Lud:
W: I daj nam swoje
zbawienie.
Kapłan prosi o odpuszczenie
grzechów:
K: Niech się zmiłuje nad
nami Bóg wszechmogący * i
odpuściwszy nam grzechy *
doprowadzi nas do życia wiecznego.
Lud odpowiada:
W: Amen.
WEZWANIA DO
CHRYSTUSA PANA
Następują wezwania do Chrystusa,
jeśli nie użyto trzeciej lub czwartej formy aktu pokuty:
K: Panie, zmiłuj się nad
nami. W: Panie, zmiłuj się nad
nami.
K: Chryste, zmiłuj się nad
nami. W: Chryste, zmiłuj się nad
nami.
K: Panie, zmiłuj się nad
nami. W: Panie, zmiłuj się nad
nami.
HYMN
Jeżeli jest to przewidziane,
śpiewa się lub odmawia hymn „Chwała na wysokości Bogu”. Hymn może
rozpocząć kapłan albo śpiewacy, albo wszyscy obecni. Podczas
wypowiadania słów „Jezu Chryste” wszyscy czynią pokłon na znak czci.
K: Chwała na wysokości
Bogu... W: a na ziemi pokój ludziom
dobrej woli. * Chwalimy
Cię. * Błogosławimy Cię. * Wielbimy Cię. * Wysławiamy Cię. * Dzięki Ci składamy, * bo wielka jest chwała Twoja. * Panie Boże, Królu nieba, * Boże Ojcze wszechmogący. * Panie, Synu Jednorodzony, *Jezu Chryste. * Panie Boże, Baranku Boży, Synu
Ojca. * Który gładzisz
grzechy świata, * zmiłuj
się nad nami. * Który
gładzisz grzechy świata, *
przyjm błaganie nasze. *
Który siedzisz po prawicy Ojca, *
zmiłuj się nad nami. *
Albowiem tylko Tyś jest święty *
Tylko Tyś jest Panem. *
Tylko Tyś Najwyższy, Jezu Chryste.
* Z Duchem Świętym w chwale
Boga Ojca. * Amen.
Po hymnie kapłan ze złożonymi
rękami mówi:
K: Módlmy się.
Wszyscy razem z kapłanem modlą się
przez pewien czas w milczeniu. Potem kapłan z rozłożonymi rękami
odmawia modlitwę:
KOLEKTA
K: Wszechmogący Boże,
spraw, niech zajaśnieje nad nami blask Twojej chwały, *
a Chrystus, Światłość ze Światłości, niech umocni darem Ducha Świętego
serca odrodzonych dzięki Twojej łasce. Przez naszego Pana Jezusa
Chrystusa, Twojego Syna, †
który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki
wieków.
Po jej ukończeniu lud odpowiada:
W: Amen.
Wszyscy siadają, rozpoczyna się
Liturgia Słowa.
II. LITURGIA SŁOWA
Lektor udaje się na ambonę i
odczytuje pierwsze czytanie, którego wszyscy słuchają siedząc.
Jako pierwsze czytanie należy
wybrać jedną z podanych perykop ze Starego Testamentu: 1) Pomieszanie języków przy
budowie wieży Babel (1 Rdz 11, 1-9), 2) Bóg zstępuje na górę Synaj w
ogniu (2 Wj 19, 3-8a. 16-20b), 3) Duch daje życie (3 Ez 37, 1-14), 4) Wyleję Ducha mojego (3 Jl 3,
1-5).
PIERWSZE
CZYTANIE
2 Wj 19, 3-8a. 16-20b Bóg zstępuje na górę Synaj w ogniu
L: Czytanie z Księgi
Wyjścia.
Mojżesz wstąpił do Boga, a Pan zawołał na niego z góry i powiedział:
«Tak powiesz domowi Jakuba i oznajmisz synom Izraela: Wyście widzieli,
co uczyniłem Egiptowi, jak niosłem was na skrzydłach orlich i
przywiodłem was do Mnie. Teraz jeśli pilnie słuchać będziecie głosu
mego i strzec mojego przymierza, będziecie szczególną moją własnością
pośród wszystkich narodów, gdyż do Mnie należy cała ziemia. Lecz wy
będziecie Mi królestwem kapłanów i ludem świętym. Takie to słowa
powiedz synom Izraela».
Mojżesz powrócił i zwołał starszych ludu, i przedstawił im wszystko, co
mu Pan nakazał. Wtedy cały lud jednogłośnie powiedział: «Uczynimy
wszystko, co Pan nakazał».
Trzeciego dnia rano rozległy się grzmoty z błyskawicami, a gęsty obłok
rozpostarł się nad górą i rozległ się głos potężnej trąby, tak że cały
lud przebywający w obozie drżał ze strachu. Mojżesz wyprowadził lud z
obozu naprzeciw Boga i ustawił u stóp góry. Góra zaś Synaj była cała
spowita dymem, gdyż Pan zstąpił na nią w ogniu, i uniósł się dym z niej
jakby z pieca, i cała góra bardzo się trzęsła. Głos trąby się
przeciągał i stawał się coraz donioślejszy. Mojżesz mówił, a Bóg
odpowiadał mu wśród grzmotów.
Pan zstąpił na górę Synaj, na jej szczyt. I wezwał Mojżesza na szczyt
góry.
Aby zaznaczyć koniec czytania,
lektor dodaje:
L: Oto słowo Boże.
Wszyscy odpowiadają:
W: Bogu niech będą dzięki.
Psalmista (czyli kantor) recytuje
psalm, a wszyscy powtarzają refren.
PSALM
RESPONSORYJNY
Ps 104 (103), 1ab i 24ac. 29bc-30. 31 i 34
(R.:
por. 30)
Refren: Niech zstąpi Duch
Twój i odnowi ziemię.
01 Błogosław, duszo moja,
Pana, * 01 o Boże mój, Panie, Ty
jesteś bardzo wielki. 24 Jak liczne są dzieła
Twoje, Panie, * 24 ziemia jest pełna
Twoich stworzeń.
Refren.
29 Gdy odbierasz im oddech,
marnieją * 29 i w proch się obracają. 30 Stwarzasz je napełniając
swym duchem * 30 i odnawiasz oblicze
ziemi.
Refren.
31 Niech chwała Pana trwa na
wieki, * 31 niech Pan się raduje z
dzieł swoich. 34 Niech miła Mu będzie pieśń
moja, * 34 będę radował się w
Panu.
Refren.
Następnie, jeżeli jest drugie
czytanie, lektor je odczytuje z ambony, jak poprzednio.
DRUGIE CZYTANIE
Rz 8, 22-27 Duch przychodzi z pomocą naszej
słabości
L: Czytanie z Listu św.
Pawła Apostoła do Rzymian.
Bracia:
Wiemy, że całe stworzenie aż dotąd jęczy i wzdycha w bólach rodzenia.
Lecz nie tylko ono, ale i my sami, którzy już posiadamy pierwsze dary
Ducha, i my również całą istotą swoją wzdychamy oczekując przybrania za
synów – odkupienia naszego ciała. W nadziei bowiem już jesteśmy
zbawieni. Nadzieja zaś, której spełnienie już się ogląda, nie jest
nadzieją, bo jak można się jeszcze spodziewać tego, co się już ogląda?
Jeżeli jednak, nie oglądając, spodziewamy się czegoś, to z wytrwałością
tego oczekujemy.
Podobnie także Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie
umiemy się modlić tak jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w
błaganiach, których nie można wyrazić słowami. Ten zaś, który przenika
serca, zna zamiar Ducha, wie, że przyczynia się za świętymi zgodnie z
wolą Bożą.
Aby zaznaczyć koniec czytania,
lektor dodaje:
L: Oto słowo Boże.
Wszyscy odpowiadają:
W: Bogu niech będą dzięki.
Następuje śpiew przed Ewangelią.
ŚPIEW PRZED
EWANGELIĄ
Aklamacja: Alleluja,
alleluja, alleluja.
Przyjdź, Duchu Święty,
napełnij serca swoich wiernych
i zapal w nich ogień swojej miłości.
Równocześnie czyni znak krzyża na
księdze oraz na czole, ustach i piersi. Wszyscy odpowiadają:
W: Chwała Tobie, Panie.
Następnie kapłan głosi Ewangelię.
EWANGELIA
J 7, 37-39 Strumienie wody żywej
W ostatnim, najbardziej uroczystym dniu Święta Namiotów, Jezus stojąc
zawołał donośnym głosem:
«Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we Mnie, niech przyjdzie do Mnie
i pije. Jak rzekło Pismo: Strumienie wody żywej popłyną z jego wnętrza».
A powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego; Duch
bowiem jeszcze nie był dany, ponieważ Jezus nie został jeszcze
uwielbiony.
Po Ewangelii kapłan mówi:
K: Oto słowo Pańskie.
Wszyscy odpowiadają:
W: Chwała Tobie, Chryste.
Po czym czytający całuje księgę
mówiąc cicho:
K: Niech słowa Ewangelii
zgładzą nasze grzechy.
HOMILIA
Wszyscy siadają, Następuje
homilia. Należy ją głosić we wszystkie niedziele i święta nakazane; w
inne dni jest zalecona.
WYZNANIE WIARY
Jeżeli jest to przepisane, po
homilii składa się wyznanie wiary:
Wierzę w jednego Boga, *
Ojca Wszechmogącego, *
Stworzyciela nieba i ziemi, *
wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych. * I w jednego Pana Jezusa
Chrystusa, * Syna Bożego
Jednorodzonego, * który z
Ojca jest zrodzony * przed
wszystkimi wiekami. * Bóg
z Boga, Światłość ze Światłości, *
Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego. *
Zrodzony a nie stworzony, *
współistotny Ojcu, * a
przez Niego wszystko się stało. *
On to dla nas ludzi i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba.
W czasie następujących słów, aż do
„stał się człowiekiem”, wszyscy się pochylają na znak czci.
I za sprawą Ducha Świętego*przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się
człowiekiem.*
Ukrzyżowany również za nas, *
pod Poncjuszem Piłatem został umęczony i pogrzebany. * I zmartwychwstał dnia
trzeciego, * jak oznajmia
Pismo. * I wstąpił do
nieba; siedzi po prawicy Ojca. *
I powtórnie przyjdzie w chwale *
sądzić żywych i umarłych, *
a Królestwu Jego nie będzie końca. *
Wierzę w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela, * który od Ojca i Syna pochodzi.
* Który z Ojcem i Synem
wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę; * który mówił przez Proroków. * Wierzę w jeden, święty,
powszechny i apostolski Kościół. *
Wyznaję jeden chrzest na odpuszczenie grzechów. * I oczekuję wskrzeszenia
umarłych. * I życia
wiecznego w przyszłym świecie. Amen.
Po wyznaniu wiary następuje
modlitwa powszechna, którą kapłan kieruje z miejsca przewodniczenia lub
z ambony. W modlitwie powszechnej (czyli modlitwie wiernych) lud
spełniając swoje wspólne kapłaństwo modli się za wszystkich ludzi.
MODLITWA
POWSZECHNA
Kapłan wzywa wiernych do modlitwy
i odmawia formułę końcową. Intencje modlitwy powszechnej podaje diakon,
kantor, lektor, ministrant lub ktoś inny uprzednio wyznaczony. Wierni
wyrażają swoje prośby w formie wspólnej inwokacji po intencjach.
K: Przyzywajmy Ducha
Świętego, aby w swojej mocy zaradzał potrzebom całego Kościoła:
M: Módlmy się za Kościół
święty, aby nieustannie otwierał się na działanie Ducha Świętego. Ciebie prosimy. W: Wysłuchaj nas, Panie.
2. Módlmy się za kapłanów,
aby zawsze wiernie wykorzystywali moc, daną im przez Chrystusa. 3. Módlmy się za młodzież,
która przygotowuje się do przyjęcia sakramentu bierzmowania, aby do
końca życia pozostała wierna otrzymanej łasce. 4. Módlmy się za ubogich i
potrzebujących, aby znaleźli się ludzie gotowi nieść im materialną i
duchową pomoc w potrzebie. 5. Módlmy się za zmarłych,
aby Zmartwychwstały Chrystus przyjął ich do swojego królestwa. 6. Módlmy się za nas
samych, abyśmy w duchu jedności potrafili budować naszą wspólnotę
parafialną.
K: Wszechmogący Boże,
spełnij prośby, które ośmielamy się zanosić do Ciebie i wzbudź w
naszych sercach ogień Twojej miłości – prosimy przez Jezusa Chrystusa w
Duchu Świętym.
Lud odpowiada:
W: Amen.
Po modlitwie wiernych wszyscy
siadają, rozpoczyna się Liturgia Eucharystyczna.
III. LITURGIA
EUCHARYSTYCZNA
Po Liturgii Słowa rozpoczyna się
śpiew na przygotowanie darów.
PIEŚŃ NA
OFIAROWANIE
Ofiaruje Tobie, Panie mój,
Całe życie me,
Cały jestem Twój,
Aż po wieki.
Oto moje serce, przecież wiesz
Tyś miłością mą jedyną jest.
W czasie śpiewu
ministranci umieszczają na ołtarzu korporał, palkę, puryfikaterz,
kielich i mszał.
PRZYGOTOWANIE
DARÓW
Wypada, aby wierni zaznaczyli swój
udział w ofierze, przynosząc albo chleb i wino potrzebne do sprawowania
Eucharystii, albo inne dary na potrzeby kościoła i ubogich. Ofiary
wiernych może przyjmować kapłan przy pomocy ministrantów. Składa się je
w odpowiednim miejscu. Natomiast chleb i wino przeznaczone do
sprawowania Eucharystii zanosi się na ołtarz. Przyjmuje się także
pieniądze lub inne dary na rzecz ubogich lub na potrzeby kościoła,
przyniesione przez wiernych lub zebrane w kościele, dlatego dary te
składa się w odpowiednim miejscu w prezbiterium, lecz poza ołtarzem.
Kapłan stojąc przy ołtarzu bierze
patenę z chlebem, unosi ją nieco nad ołtarzem i mówi cicho:
K: Błogosławiony jesteś,
Panie Boże wszechświata, *
bo dzięki Twojej hojności otrzymaliśmy chleb, * który jest owocem ziemi i
pracy rąk ludzkich; *
Tobie go przynosimy, * aby
stał się dla nas chlebem życia.
i składa patenę z chlebem na
korporale. Następnie wlewa wino i nieco wody do kielicha, mówiąc:
K: Przez to misterium wody
i wina * daj nam, Boże,
udział w bóstwie Chrystusa, *
który przyjął nasze człowieczeństwo.
Potem kapłan bierze kielich, unosi
go nieco nad ołtarzem i mówi cicho:
K: Błogosławiony jesteś,
Panie Boże wszechświata, *
bo dzięki Twojej hojności otrzymaliśmy wino, * które jest owocem winnego
krzewu i pracy rąk ludzkich; *
Tobie je przynosimy, * aby
stało się dla nas napojem duchowym.
i stawia kielich na korporale.
Następnie pochylony mówi cicho:
K: Przyjmij nas, Panie,
stojących przed Tobą * w
duchu pokory i z sercem skruszonym; * niech nasza ofiara tak się
dzisiaj dokona * przed
Tobą, Panie Boże, * aby
się Tobie podobała.
Kapłan stojąc z boku ołtarza myje
ręce mówiąc cicho:
K: Obmyj mnie, Panie, z
mojej winy * i oczyść mnie
z grzechu mojego.
Następnie stojąc przed środkiem
ołtarza kapłan zwrócony do ludu, rozkładając i składając ręce, mówi:
K: Módlcie się, * aby moją i waszą Ofiarę * przyjął Bóg, Ojciec
wszechmogący.
Wszyscy odpowiadają:
W: Niech Pan przyjmie
Ofiarę z rąk twoich * na
cześć i chwałę swojego imienia, *
a także na pożytek nasz i całego Kościoła świętego.
Następnie kapłan z rozłożonymi
rękami odmawia modlitwę nad darami:
MODLITWA NAD
DARAMI
K: Panie, nasz Boże, niech
błogosławieństwo Ducha Świętego zstąpi na te dary † i wzbudzi w Twoim Kościele
taką miłość, * aby wśród
świata stawał się prawdziwym znakiem zbawienia. Przez Chrystusa, Pana
naszego.
Po jej ukończeniu wszyscy
odpowiadają:
W: Amen.
Następującą prefację odmawia się w
Wigilię Zesłania Ducha Świętego oraz w samą Uroczystość.
PREFACJA O
ZESŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO (nr
27) Zesłanie Ducha Świętego dopełnieniem
dzieła zbawienia
Rozkładając ręce, mówi:
K: Pan z wami.
Wszyscy odpowiadają:
W: I z duchem twoim.
Podnosząc ręce, kapłan mówi:
K: W górę serca.
Wszyscy:
W: Wznosimy je do Pana.
Z rozłożonymi rękami kapłan dodaje:
K: Dzięki składajmy Panu
Bogu naszemu.
Wszyscy:
W: Godne to i sprawiedliwe.
Kapłan odmawia prefację z rękami
rozłożonymi.
K: Zaprawdę, godne to i
sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, *
abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, * Panie, Ojcze święty,
wszechmogący, wieczny Boże.
Aby doprowadzić do pełni misterium paschalne, * zesłałeś dzisiaj Ducha
Świętego na wszystkich, *
których uczyniłeś swoimi przybranymi dziećmi, * jednocząc ich z Twoim
Jednorodzonym Synem. *
Duch Święty w początkach Kościoła dał wszystkim narodom poznać
prawdziwego Boga * i
zjednoczył różne języki w wyznawaniu tej samej wiary.
Dlatego pełnią łask paschalnych *
radują się wszystkie ludy na całej ziemi. * Również chóry Aniołów i
zastępy Świętych *
śpiewają hymn ku Twojej chwale *
nieustannie wołając:
Przy końcu prefacji składa ręce i
razem z wiernymi kończy prefację głośno mówiąc:
W: Święty, Święty, Święty,
Pan Bóg Zastępów. * Pełne
są niebiosa i ziemia chwały Twojej. * Hosanna na wysokości. * Błogosławiony, który idzie w
imię Pańskie. * Hosanna na
wysokości.
TRZECIA
MODLITWA EUCHARYSTYCZNA
Kapłan z rozłożonymi rękami mówi:
GC: Zaprawdę, święty
jesteś, Boże, * i słusznie
Cię sławi wszelkie stworzenie, *
bo przez Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, naszego Pana, * mocą Ducha Świętego ożywiasz i
uświęcasz wszystko * oraz
nieustannie gromadzisz lud swój, *
aby na całej ziemi *
składał Tobie ofiarę czystą.
Dlatego stajemy przed Tobą *
i zjednoczeni z całym Kościołem, *
uroczyście obchodzimy święty dzień Pięćdziesiątnicy * w którym Duch Święty zstąpił
na Apostołów * pod
postacią ognistych języków.
Kapłan składa ręce i trzymając je
nad wyciągnięte nad darami, mówi:
WK: Pokornie błagamy Cię,
Boże, * uświęć mocą
Twojego Ducha te dary, *
które przynieśliśmy Tobie,
Składa ręce i robi jeden znak
krzyża nad chlebem i kielichem, mówiąc:
aby się stały Ciałem i Krwią *
Twojego Syna, naszego Pana, Jezusa Chrystusa,
Składa ręce.
który nam nakazał spełniać to misterium.
W formułach, które następują,
słowa Chrystusa należy wymawiać starannie i wyraźnie, bo tego wymaga
ich znaczenie.
On bowiem tej nocy, której był wydany,
Bierze chleb, unosi go nieco nad
ołtarzem i mówi:
wziął chleb i dzięki Tobie składając, błogosławił, * łamał i rozdawał swoim
uczniom, mówiąc:
Lekko się pochyla.
Bierzcie i jedzcie z tego wszyscy:
To jest bowiem ciało moje,
Które za was będzie wydane.
Ukazuje ludowi konsekrowaną
hostię, składa ją na patenie i przyklęka. Następnie mówi:
Podobnie po wieczerzy
Bierze kielich, unosi go nieco nad
ołtarzem i mówi:
wziął kielich * i dzięki
Tobie składając, błogosławił *
i podał swoim uczniom, mówiąc:
Lekko się pochyla.
Bierzcie i pijcie z niego wszyscy:
To jest bowiem kielich Krwi mojej
nowego i wiecznego przymierza,
która za was i za wielu będzie wylana
na odpuszczenie grzechów.
To czyńcie na moją pamiątkę.
Ukazuje ludowi kielich, stawia go
na korporale i przyklęka.
Następnie rozpoczyna jedną z
aklamacji:
AKLAMACJA
TRZECIA
GC: Uwielbiajmy tajemnicę
wiary.
Lud odpowiada:
W: Panie, Ty nas wybawiłeś * przez krzyż i zmartwychwstanie
swoje, * Ty jesteś
Zbawicielem świata.
Następnie z rozłożonymi rękami
kapłan mówi:
WK: Wspominając, Boże, * zbawczą mękę Twojego Syna, * jak również cudowne Jego
zmartwychwstanie i wniebowstąpienie, * oraz czekając na powtórne Jego
przyjście, * składamy Ci
wśród dziękczynnych modłów *
tę żywą i świętą Ofiarę. Wejrzyj, prosimy, na dar Twojego Kościoła * i przyjmij Ofiarę, przez którą
nas pojednałeś ze sobą. *
Spraw, abyśmy posileni Ciałem i Krwią Twojego Syna * i napełnieni Duchem Świętym, * stali się jednym ciałem i
jedną duszą w Chrystusie.
1K: Niech On nas uczyni
wiecznym darem dla Ciebie, *
abyśmy otrzymali dziedzictwo z Twoimi wybranymi, * przede wszystkim z
Najświętszą Dziewicą, Bogurodzicą Maryją, * ze Świętym Józefem, jej
oblubieńcem, * ze świętymi
Apostołami i Męczennikami, * (ze
świętym N.)
Wymienia się imię świętego z dnia
lub patrona.
i wszystkimi Świętymi, *
którzy nieustannie orędują za nami u Ciebie.
2K: Prosimy Cię, Boże, * aby ta Ofiara naszego
pojednania z Tobą *
sprowadziła na cały świat pokój i zbawienie. * Utwierdź w wierze i miłości
Twój Kościół *
pielgrzymujący na ziemi; *
a więc Twojego sługę, naszego Papieża N., * naszego Biskupa N., (jego biskupów pomocniczych), * wszystkich biskupów świata,
duchowieństwo * i cały lud
odkupiony.
Wysłuchaj łaskawie modlitwy zgromadzonych tutaj wiernych, * którzy z Twojej łaski stoją
przed Tobą. * W
miłosierdziu swoim, o dobry Ojcze, *
zjednocz ze sobą wszystkie swoje dzieci * rozproszone po całym świecie.
Przyjmij do swojego Królestwa naszych zmarłych braci i siostry * oraz wszystkich, którzy w
Twojej łasce odeszli z tego świata. * Ufamy, że razem z nimi
będziemy się tam wiecznie radować Twoją chwałą,
Składa ręce.
przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, * przez którego obdarzasz świat
wszelkimi dobrami.
Kapłan bierze patenę z hostią oraz
kielich i, podnosząc je mówi:
WK: Przez Chrystusa, z
Chrystusem i w Chrystusie, *
Tobie, Boże, Ojcze wszechmogący, *
w jedności Ducha Świętego, *
wszelka cześć i chwała, *
przez wszystkie wieki wieków.
Lud odpowiada:
W: Amen.
Gdy lud odpowie, kapłan stawia
patenę i kielich na ołtarzu.
OBRZĘDY KOMUNII
Kapłan ze złożonymi rękami mówi:
K: Otrzymaliśmy Ducha
Świętego, który nas uczynił dziećmi Bożymi, dlatego ośmielamy się mówić:
Kapłan rozkłada ręce i razem z
ludem mówi dalej:
W: Ojcze nasz, któryś jest
w niebie: * święć się imię
Twoje, * przyjdź Królestwo
Twoje, * bądź wola Twoja
jako w niebie, tak i na ziemi. *
Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj. * I odpuść nam nasze winy, * jako i my odpuszczamy naszym
winowajcom. * I nie wódź
nas na pokuszenie, * ale
nas zbaw ode złego.
Z rozłożonymi rękami kapłan mówi
dalej:
K: Wybaw nas, Panie, od zła
wszelkiego * i obdarz
nasze czasy pokojem. *
Wspomóż nas w swoim miłosierdziu, *
abyśmy zawsze wolni od grzechu *
i bezpieczni od wszelkiego zamętu, *
pełni nadziei oczekiwali *
przyjścia naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa.
Kapłan składa ręce. Lud kończy
modlitwę odpowiadając:
W: Bo Twoje jest królestwo
i potęga, i chwała na wieki.
Kapłan z rozłożonymi rękami mówi
głośno:
K: Panie Jezu Chryste, * Ty zesłałeś Ducha Świętego, * aby obdarzyć Kościół jednością
i pokojem. * Prosimy Cię,
nie zważaj na grzechy nasze, *
lecz na wiarę swojego Kościoła *
i zgodnie z Twoją wolą *
napełniaj go pokojem i doprowadź do pełnej jedności.
Składa ręce.
Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.
Lud odpowiada:
W: Amen.
Kapłan rozkładając i składając
ręce, mówi:
K: Pokój Pański niech
zawsze będzie z wami.
Lud odpowiada:
W: I z duchem twoim.
Następnie, jeżeli okoliczności za
tym przemawiają, diakon lub kapłan mówi:
D: Przekażcie sobie znak
pokoju.
Wszyscy według miejscowego
zwyczaju okazują sobie wzajemnie po kój i miłość; kapłan przekazuje
znak pokoju diakonowi lub ministrantowi. Następnie bierze hostię, łamie
ją nad pateną i cząstkę wpuszcza do kielicha, mówiąc cicho:
K: Ciało i Krew naszego
Pana Jezusa Chrystusa, *
które łączymy i będziemy przyjmować, * niech nam pomogą osiągnąć
życie wieczne.
W tym czasie się mówi:
W: Baranku Boży, który
gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, obdarz nas pokojem.
Jeżeli łamanie chleba trwa dłużej,
można ten śpiew wielokrotnie powtórzyć. Przy ostatnim powtórzeniu mówi
się: obdarz nas pokojem. Następnie kapłan ze złożonymi rękami mówi
cicho:
K: Panie Jezu Chryste, * niech przyjęcie Ciała i Krwi
Twojej * nie ściągnie na
mnie wyroku potępienia, *
lecz dzięki Twemu miłosierdziu niech mnie chroni * oraz skutecznie leczy moją
duszę i ciało.
Kapłan przyklęka, bierze hostię i
trzymając ją nieco podniesioną nad pateną, zwrócony do ludu, głośno
mówi:
K: Oto Baranek Boży, który
gładzi grzechy świata. *
Błogosławieni, którzy zostali wezwani na Jego ucztę.
Razem z ludem jeden raz dodaje:
W: Panie, nie jestem
godzien, abyś przyszedł do mnie, *
ale powiedz tylko słowo, *
a będzie uzdrowiona dusza moja.
Kapłan zwrócony do ołtarza mówi
cicho:
K: Ciało Chrystusa niech
mnie strzeże na życie wieczne. Ze czcią przyjmuje Ciało Chrystusa.
Następnie bierze kielich i mówi
cicho:
K: Krew Chrystusa niech
mnie strzeże na życie wieczne.
Ze czcią przyjmuje Krew Chrystusa.
Następnie kapłan bierze patenę lub
puszkę, podchodzi do przystępujących do Komunii i każdemu ukazuje
hostię, mówiąc:
K: Ciało Chrystusa.
Przystępujący do Komunii odpowiada:
W: Amen.
W ten sam sposób postępuje diakon,
jeżeli rozdaje Komunię świętą. Jeżeli są wierni, którzy mają otrzymać
Komunię pod obiema postaciami, zachowuje się obrzęd opisany w Ogólnym
wprowadzeniu.
Gdy kapłan przyjmuje Ciało
Pańskie, rozpoczyna się śpiew na komunię.
ŚPIEW NA KOMUNIĘ
1.O
Panie, Ty nam dajesz Ciało swe i Krew. (bis)
Do Ciebie więc idziemy wciąż radosną nucąc pieśń:
Ref. Ty jesteś Bogiem
wiernym na wieczny czas. (2x)
2. Przez dar Twojego
Chleba, dobry Boże nasz. (bis)
Rodzinę bratnią czynisz z nas, miłować uczysz nas.
3. To Twoje miłowanie dało
wolność nam. (bis)
Chwalimy święte Imię Boga, jak uczyłeś nas.
4. Tyś nam wyznaczył drogę,
wiodącą na Twój szlak. (bis)
Idziemy więc, by radość nieść tam, gdzie jej światu brak.
Po ukończeniu rozdawania Komunii
kapłan, diakon lub akolita oczyszcza patenę nad kielichem i sam
kielich. Podczas oczyszczania pateny i kielicha mówi on cicho:
D: Panie, daj nam czystym
sercem przyjąć to, * co
spożyliśmy ustami, * i dar
otrzymany w doczesności *
niech się stanie dla nas *
lekarstwem na życie wieczne.
Oczyszczone naczynia
eucharystyczne ministrant zanosi na stół. Jeżeli naczyń jest wiele,
można je zostawić na korporale na ołtarzu lub na stole i dokonać
puryfikacji po Mszy. Potem kapłan może wrócić na miejsce
przewodniczenia.
PIEŚŃ NA
UWIELBIENIE
W
lekkim powiewie przychodzisz do mnie Panie. (bis)
Nie przez wicher ogromny i nie przez ogień,
Ale w lekkim powiewie przychodzisz do mnie Panie,
Ale w lekkim powiewie nawiedzasz duszę mą.
Zależnie od okoliczności, po
pieśni można zachować przez jakiś czas święte milczenie. Następnie
kapłan, stojąc na miejscu przewodniczenie albo przy ołtarzu, mówi:
K: Módlmy się.
Jeżeli poprzednio nie było
milczenia, wszyscy razem z kapłanem modlą się przez jakiś czas w
milczeniu. Potem kapłan z rozłożonymi rękami odmawia modlitwę po
Komunii:
MODLITWA PO
KOMUNII
K: Boże, nasz Ojcze, niech
przyjęty Sakrament nas uświęci †
i da nam gorliwość płynącą od Ducha Świętego, * którym w cudowny sposób
napełniłeś swoich Apostołów. Przez Chrystusa, Pana naszego.
Po jej ukończeniu lud odpowiada:
W: Amen.
IV. OBRZĘDY
ZAKOŃCZENIA
Jeżeli trzeba, można podać ludowi
krótkie ogłoszenia.
Następnie kapłan zwrócony do ludu,
rozkładając ręce mówi:
K: Pan z wami.
Lud odpowiada:
W: I z duchem Twoim.
Formułę błogosławieństwa zgodnie z
przepisami może poprzedzić modlitwa nad ludem. Wówczas diakon lub
kapłan kieruje do wiernych wezwanie:
D: Pochylcie głowy na
błogosławieństwo.
lub podobne. Następnie kapłan
wyciąga ręce nad ludem i odmawia modlitwę:
MODLITWA
NAD LUDEM (nr 21 – w Okresie Wielkanocnym):
K: Wszechmogący Boże,
oczyść dusze i ciała swoich wiernych, † aby przemienieni przez Ducha
Świętego, * unikali
grzesznych przyjemności i znajdowali radość w Twojej służbie. Przez
Chrystusa, Pana naszego.
Wszyscy odpowiadają:
W: Amen.
BŁOGOSŁAWIEŃSTWO
Po modlitwie kapłan zawsze
błogosławi lud mówiąc:
K: Niech was błogosławi Bóg
wszechmogący, * Ojciec i
Syn, + i Duch Święty.
Lud odpowiada:
W: Amen.
ROZESŁANIE
Potem diakon lub kapłan ze
złożonymi rękami, zwrócony do ludu, mówi:
D: Idźcie w pokoju
Chrystusa.
Lud odpowiada:
W: Bogu niech będą dzięki.
Kapłan na znak czci całuje ołtarz
jak na początku Mszy i złożywszy razem z ministrantami należny ukłon, a
przyklęknąwszy, jeśli na ołtarzu jest Najświętszy Sakrament, odchodzi.
PIEŚŃ NA
ZAKOŃCZENIE
Ref.Duchu Ogniu, Duchu Żarze,
Duchu Światło, Duchu Blasku,
Duchu Wichrze i Pożarze,
ześlij płomień Twojej łaski.
1. Chcesz, rozpalisz i
rozognisz,
serca wzniesiesz na wysokość:
w ciemność rzucisz blask pochodni
i rozproszysz grzechu mroki.
2. Naszą nicość odbudujesz,
w najpiękniejsze znów struktury,
tchnieniem swoim świat przesnujesz
w szeleszczących modlitw sznury.
3. Z mgieł konkretny
kształt wywodzisz
i z chaosu piękno ładu.
Tyś spokojem wśród niezgody
w bezradności Tyś jest radą.
4. Twe zbliżenie zaróżowi
pulsem życia, wzrostu drżeniem.
Narodzimy się na nowo,
ciemność stanie się promieniem.
LITANIA DO DUCHA ŚWIĘTEGO
Kyrie, elejson. Chryste,
elejson.
Kyrie, elejson.
Chryste, usłysz nas, Chryste,
wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad
nami.
Synu Odkupicielu świata, Boże,
zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, Boże, zmiłuj się nad
nami.
Święta Trójco, Jedyny Boże, zmiłuj
się nad nami.
Duchu Święty, Trzecia Osobo Trójcy Przenajświętszej, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, który od Ojca i Syna pochodzisz.
Duchu Święty, który na początku stworzenia świata unosiłeś się nad
wodami.
Duchu Święty, który w postaci gołębicy pojawiłeś się nad Chrystusem w
wodach Jordanu.
Duchu Święty, który zstąpiłeś na Apostołów w postaci języków ognistych.
Duchu Święty, który żarem gorliwości przepełniłeś serca uczniów
Pańskich.
Duchu Święty, który odrodziłeś nas w wodzie Chrztu Świętego.
Duchu Święty, który nas umocniłeś w Sakramencie Bierzmowania.
Duchu Święty, przez którego Bóg czyni nas dziećmi Swoimi.
Duchu Święty, który wlewasz miłość Boską do serc naszych.
Duchu Święty, który nas uczysz prawdziwej pobożności.
Duchu Święty, źródło radości.
Duchu Święty, strażniku sumień naszych.
Duchu Święty, obecny w nas przez łaskę swoją.
Duchu Święty, dawco mądrości i rozumu.
Duchu Święty, dawco rady i męstwa.
Duchu Święty, dawco umiejętności i pobożności.
Duchu Święty, dawco bojaźni Bożej.
Duchu Święty, dawco wiary, nadziei i miłości.
Duchu Święty, natchnienie skruchy i żalu wybranych.
Duchu Święty, nasz Pocieszycielu.
Bądź nam miłościw, przepuść nam,
Duchu Święty.
Bądź nam miłościw, wysłuchaj nas,
Duchu Święty.
Bądź nam miłościw, wybaw nas, Duchu
Święty.
Od zwątpienia w zbawcze działanie łaski, wybaw nas, Duchu Święty.
Od sprzeciwiania się uznanej prawdzie chrześcijańskiej.
Od braku serca wobec bliźnich naszych.
Od nieżyczliwości i zazdrości braciom łaski Bożej.
Od zatwardziałości w grzechach.
Od zaniedbywania pokuty aż do śmierci.
Od wszelkich złych i nieczystych spraw i myśli.
Od nagłej i niespodziewanej śmierci.
Od potępienia wiekuistego.
Przez cudowną sprawę przy poczęciu Jezusa Chrystusa.
Przez Twoje przyjście w językach ognistych.
My grzeszni, Ciebie prosimy, wysłuchaj
nas Duchu Święty.
Abyś Kościołem Twoim świętym rządzić i zachować go raczył.
Abyś nas w wierze katolickiej utwierdzić raczył.
Abyś nam wytrwałości i męstwa udzielić raczył.
Abyś umysły nasze pragnieniem posiadania nieba natchnąć raczył.
Abyś w nas godne mieszkanie dla siebie przygotować raczył.
Abyś nas w cierpieniach naszych pocieszyć raczył.
Abyś nas w łasce Twojej utwierdzić i zachować raczył.
Abyś nas wszystkich do zbawienia doprowadzić raczył.
Abyśmy Ciebie miłowali i dla Ciebie grzechów się strzegli.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.
Stwórz, Boże, we mnie serce
czyste i odnów we mnie moc ducha.
Duchu Święty, który
zgromadziłeś wszystkie narody w jedności wiary, przybądź i napełnij
serca Twoich sług łaskę Swoją, zapal w nas ogień Twojej miłości i chroń
od wszelkiego złego. Amen.
Zachęcam do
wysłuchania katechezy nt. Uroczystości Zesłania Ducha Świętego:
Po przybyciu do ołtarza kapłan i
usługujący oddają mu należną cześć przez głęboki pokłon. Jeżeli w
prezbiterium jest tabernakulum z Najświętszym Sakramentem –
przyklękają. Kapłan podchodzi do ołtarza i całuje go na znak czci, a
następnie udaje się na miejsce przewodniczenia.
PIEŚŃ NA WEJŚCIE
1.Przyjdź Duchu Święty, ja
pragnę.
O to dziś błagam Cię.
Przyjdź w swojej mocy i sile.
Radością napełnij mnie.
2. Przyjdź jako Mądrość do
dzieci.
Przyjdź jak ślepemu wzrok.
Przyjdź jako moc w mej słabości.
Weź wszystko, co moje jest.
3. Przyjdź jako źródło w
pustyni
z mocą do naszych dusz.
O niech Twa moc uzdrowienia
dotknie, uleczy mnie już.
Po skończeniu pieśni na wejście,
kapłan i wierni stojąc czynią znak krzyża. Kapłan mówi:
K: W imię Ojca i Syna, i
Ducha Świętego.
Lud odpowiada:
W: Amen.
Potem kapłan zwraca się do ludu i
rozkładając ręce pozdrawia go mówiąc:
K: Miłość Boga Ojca, * łaska naszego Pana Jezusa
Chrystusa * i dar jedności
w Duchu Świętym * niech
będą z wami wszystkimi.
Lud odpowiada:
W: I z duchem twoim.
Kapłan, diakon albo odpowiednio
przygotowany ministrant może w bardzo zwięzłych słowach wprowadzić
wiernych w liturgię dnia:
KOMENTARZ NA
ROZPOCZĘCIE
M: Tak jak Uczniowie
Chrystusa, gromadzimy się w Wieczerniku, aby sprawować Najświętszą
Ofiarę Ciała i Krwi Pańskiej. Dziś na sprawowaniu Eucharystii gromadzi
nas uroczystość Zesłania Ducha Świętego. To w Niej przez Ducha Świętego
dopełnione zostaje paschalne dzieło Jezusa Chrystusa. Darem Jego jest
Duch Święty, przez którego nieustannie Bóg odnawia nasze serca i
oblicze ziemi.
Prośmy podczas tej Mszy Świętej, aby Duch Święty był obecny zawsze w
naszym życiu, byśmy posiedli Jego dary dla dobra całej wspólnoty
Kościoła.
AKT POKUTY –
FORMA TRZECIA
Kapłan wzywa wiernych do pokuty
tymi lub podobnymi słowami:
K: Za nim jednak będziemy o
to prosić, przeprośmy dobrego Boga za to, że nie zawsze jesteśmy
otwarci na działanie Ducha Świętego w naszym życiu.
Następuje krótkie milczenie. Potem
kapłan lub odpowiednio przygotowany ministrant wygłasza następujące
wezwanie skierowane do Chrystusa, kończące się słowami „zmiłuj się nad
nami”, które lud powtarza.
K: Panie, który
przebaczyłeś skruszonemu Piotrowi, zmiłuj się nad nami. W: Zmiłuj się nad nami. K: Chryste, który obiecałeś
Dobremu Łotrowi Królestwo niebieskie, zmiłuj się na nami. W: Zmiłuj się nad nami. K: Panie, który zesłałeś
Apostołom Ducha Świętego na odpuszczenie grzechów, zmiłuj się nad nami. W: Zmiłuj się nad nami.
Kapłan prosi o odpuszczenie
grzechów:
K:Niech się zmiłuje nad
nami Bóg wszechmogący * i
odpuściwszy nam grzechy *
doprowadzi nas do życia wiecznego.
Lud odpowiada:
W: Amen.
HYMN
Jeżeli jest to przewidziane,
śpiewa się lub odmawia hymn „Chwała na wysokości Bogu”. Hymn może
rozpocząć kapłan albo śpiewacy, albo wszyscy obecni. Podczas
wypowiadania słów „Jezu Chryste” wszyscy czynią pokłon na znak czci.
Chwała na wysokości Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli. * Chwalimy Cię. * Błogosławimy
Cię. * Wielbimy Cię. * Wysławiamy Cię. * Dzięki Ci składamy, * bo wielka jest chwała Twoja. * Panie Boże, Królu nieba, * Boże Ojcze wszechmogący. * Panie, Synu Jednorodzony, *Jezu Chryste. * Panie Boże, Baranku Boży, Synu
Ojca. * Który gładzisz
grzechy świata, * zmiłuj
się nad nami. * Który
gładzisz grzechy świata, *
przyjm błaganie nasze. *
Który siedzisz po prawicy Ojca, *
zmiłuj się nad nami. *
Albowiem tylko Tyś jest święty *
Tylko Tyś jest Panem. *
Tylko Tyś Najwyższy, Jezu Chryste.
* Z Duchem Świętym w chwale
Boga Ojca. * Amen.
Po hymnie kapłan ze złożonymi
rękami mówi:
K: Módlmy się.
Wszyscy razem z kapłanem modlą się
przez pewien czas w milczeniu. Potem kapłan z rozłożonymi rękami
odmawia modlitwę:
KOLEKTA
K: Boże, Ty przez misterium
dnia dzisiejszego uświęcasz swój Kościół ogarniający wszystkie ludy i
narody, † ześlij dary
Ducha Świętego na całą ziemię *
i dokonaj w sercach wiernych tych cudów, które zdziałałeś w początkach
głoszenia Ewangelii. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna,
† który z Tobą żyje i
króluje w jedności Ducha Świętego, *
Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
Po jej ukończeniu lud odpowiada:
W: Amen.
Wszyscy siadają, rozpoczyna się
Liturgia Słowa.
II. LITURGIA SŁOWA
Lektor udaje się na ambonę i
odczytuje pierwsze czytanie, którego wszyscy słuchają siedząc.
PIERWSZE
CZYTANIE
Dz 2, 1-11 Wszyscy zostali napełnieni Duchem
Świętym
L: Czytanie z Dziejów
Apostolskich.
Kiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na
tym samym miejscu. Nagle spadł z nieba szum, jakby uderzenie
gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały
się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z
nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i
zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.
Przebywali wtedy w Jerozolimie pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod
słońcem. Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo
każdy słyszał, jak przemawiali w jego własnym języku.
Pełni zdumienia i podziwu mówili: «Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają,
nie są Galilejczykami? Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język
ojczysty? — Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii,
Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych
części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, Żydzi oraz
prozelici, Kreteńczycy i Arabowie — słyszymy ich głoszących w naszych
językach wielkie dzieła Boże».
Aby zaznaczyć koniec czytania,
lektor dodaje:
L: Oto słowo Boże.
Wszyscy odpowiadają:
W: Bogu niech będą dzięki.
Psalmista (czyli kantor) recytuje
psalm, a wszyscy powtarzają refren.
PSALM
RESPONSORYJNY
Ps 104 (103), 1ab i 24ac. 29bc-30. 31 i 34
(R.:
por. 30)
Refren: Niech zstąpi Duch
Twój i odnowi ziemię.
01 Błogosław, duszo moja,
Pana, * 01 o Boże mój, Panie, Ty
jesteś bardzo wielki. 24 Jak liczne są dzieła
Twoje, Panie, * 24 ziemia jest pełna
Twoich stworzeń.
Refren.
29 Gdy odbierasz im oddech,
marnieją * 29 i w proch się obracają. 30 Stwarzasz je napełniając
swym duchem * 30 i odnawiasz oblicze
ziemi.
Refren.
31 Niech chwała Pana trwa na
wieki, * 31 niech Pan się raduje z
dzieł swoich. 34 Niech miła Mu będzie pieśń
moja, * 34 będę radował się w
Panu.
Refren.
Następnie, jeżeli jest drugie czytanie,
lektor je odczytuje z ambony, jak poprzednio.
DRUGIE CZYTANIE
1 Kor 12, 3b-7. 12-13 Duch Święty źródłem jedności
chrześcijan
L: Czytanie z Pierwszego
listu św. Pawła Apostoła do Koryntian.
Bracia:
Nikt nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: «Panem jest Jezus».
Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje
posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam
Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich. Wszystkim zaś objawia się Duch
dla wspólnego dobra.
Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a
wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak
też jest i z Chrystusem. Wszyscyśmy bowiem w jednym Duchu zostali
ochrzczeni, aby stanowić jedno ciało: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to
niewolnicy, czy wolni. Wszyscyśmy też zostali napojeni jednym Duchem.
Aby zaznaczyć koniec czytania,
lektor dodaje:
L: Oto słowo Boże.
Wszyscy odpowiadają:
W: Bogu niech będą dzięki.
Na Uroczystość Zesłania Ducha
Świętego Lekcjonarz przewiduje Sekwencję. Sekwencję powinien wykonywać
kantor lub schola cantorum (zaś w wypadku konieczności sam kapłan).
Sekwencji nie śpiewa całe zgromadzenie – zadaniem ludu jest
wsłuchiwanie się w jej treść, zgodnie z jej pierwotnym sensem. Podczas
śpiewu Sekwencji zachowuje się postawę siedzącą, powstając dopiero na
„Alleluja”.
SEKWENCJA
Przybądź,
Duchu Święty,
Bez Twojego tchnienia,
Ześlij z nieba wzięty
Cóż jest
wśród stworzenia?
Światła Twego strumień.
Jeno cierń i nędze.
Równocześnie czyni znak krzyża na
księdze oraz na czole, ustach i piersi. Wszyscy odpowiadają:
W: Chwała Tobie, Panie.
Następnie kapłan głosi Ewangelię.
EWANGELIA
J 20, 19-23 Jezus daje Ducha Świętego
Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie,
drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami. Przyszedł Jezus, stanął
pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!» A to powiedziawszy, pokazał im
ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana.
A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i
Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im:
«Weźmijcie Ducha Świętego. Którym odpuścicie grzechy, są im
odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane».
Po Ewangelii kapłan mówi:
K: Oto słowo Pańskie.
Wszyscy odpowiadają:
W: Chwała Tobie, Chryste.
Po czym czytający całuje księgę
mówiąc cicho:
K: Niech słowa Ewangelii
zgładzą nasze grzechy.
HOMILIA
Wszyscy siadają, Następuje
homilia. Należy ją głosić we wszystkie niedziele i święta nakazane; w
inne dni jest zalecona.
WYZNANIE WIARY
Jeżeli jest to przepisane, po
homilii składa się wyznanie wiary:
Wierzę w jednego Boga, *
Ojca Wszechmogącego, *
Stworzyciela nieba i ziemi, *
wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych. * I w jednego Pana Jezusa
Chrystusa, * Syna Bożego
Jednorodzonego, * który z
Ojca jest zrodzony * przed
wszystkimi wiekami. * Bóg
z Boga, Światłość ze Światłości, *
Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego. *
Zrodzony a nie stworzony, *
współistotny Ojcu, * a
przez Niego wszystko się stało. *
On to dla nas ludzi i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba.
W czasie następujących słów, aż do
„stał się człowiekiem”, wszyscy się pochylają na znak czci.
I za sprawą Ducha Świętego*przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się
człowiekiem.*
Ukrzyżowany również za nas, *
pod Poncjuszem Piłatem został umęczony i pogrzebany. * I zmartwychwstał dnia
trzeciego, * jak oznajmia
Pismo. * I wstąpił do
nieba; siedzi po prawicy Ojca. *
I powtórnie przyjdzie w chwale *
sądzić żywych i umarłych, *
a Królestwu Jego nie będzie końca. *
Wierzę w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela, * który od Ojca i Syna pochodzi.
* Który z Ojcem i Synem
wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę; * który mówił przez Proroków. * Wierzę w jeden, święty,
powszechny i apostolski Kościół. *
Wyznaję jeden chrzest na odpuszczenie grzechów. * I oczekuję wskrzeszenia
umarłych. * I życia
wiecznego w przyszłym świecie. Amen.
Po wyznaniu wiary następuje
modlitwa powszechna, którą kapłan kieruje z miejsca przewodniczenia lub
z ambony. W modlitwie powszechnej (czyli modlitwie wiernych) lud
spełniając swoje wspólne kapłaństwo modli się za wszystkich ludzi.
MODLITWA
POWSZECHNA
Kapłan wzywa wiernych do modlitwy
i odmawia formułę końcową. Intencje modlitwy powszechnej podaje diakon,
kantor, lektor, ministrant lub ktoś inny uprzednio wyznaczony. Wierni
wyrażają swoje prośby w formie wspólnej inwokacji po intencjach.
K: Przyzywajmy Ducha
Świętego, aby w swojej mocy zaradzał potrzebom całego Kościoła:
M: Módlmy się kapłanów,
zwłaszcza za tych, którzy w tym czasie przyjmują sakrament święceń, aby
wierną posługą dawali dowód całkowitego oddania życia Chrystusowi. Przyjdź Duchu Święty! W: Wysłuchaj nas, Panie.
2. Módlmy się za
szczególnie wezwanych do głoszenia dobrej nowiny: duszpasterzy,
misjonarzy, katechetów, aby przez swoją służbę Chrystusowi zbliżali się
do Niego. Przyjdź Duchu Święty! 3. Módlmy się za młodzież,
zwłaszcza za przygotowujących się do sakramentu bierzmowania, aby Boży
płomień rozpalał ją do mężnego wyznawania wiary i służby w Kościele.
Przyjdź Duchu Święty! 4. Módlmy się za chorych,
cierpiących, umierających: aby Duch Pocieszyciel wstawiał się za nimi i
uzdrawiał ich dusze i ciała. Przyjdź Duchu Święty! 5. Módlmy się za tych,
którzy przekroczyli już próg nadziei i oczekiwania, aby mieli swój
udział w zmartwychwstaniu Chrystusa. Przyjdź Duchu Święty! 6. Módlmy się za nas
samych, abyśmy potrafili w codzienności żyć pełni Chrystusowego pokoju.
Przyjdź Duchu Święty!
K: Duchu Święty, który
zgromadziłeś wszystkie narody w jedności wiary, przybądź i napełnij
serca Twoich sług łaską Swoją, zapal w nas ogień Twojej miłości i chroń
od wszelkiego zła. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.
Lud odpowiada:
W: Amen.
Po modlitwie wiernych wszyscy
siadają, rozpoczyna się Liturgia Eucharystyczna.
III. LITURGIA EUCHARYSTYCZNA
Diakon, ministrant albo wyznaczona
wcześniej osoba odczytuje komentarz towarzyszący procesji z darami. W
tym czasie ministranci umieszczają na ołtarzu korporał, palkę,
puryfikaterz, kielich i mszał.
KOMENTARZ NA
PROCESJĘ Z DARAMI
M: Do ołtarza Pańskiego
zanosimy dary Chleba i Wina, które uświęcającą mocą Ducha Świętego
staną się Ciałem i Krwią Chrystusa. Włączmy się w tę procesję, zanosząc
w naszych modlitwach intencje z jakimi przybyliśmy do kościoła, a także
nasze własne serca, które ciągle „zabrudzamy” grzechami, aby ofiara
Chrystusa je obmyła i uświęciła na wieki.
Po odczytaniu komentarza
rozpoczyna się śpiew.
PIEŚŃ NA
OFIAROWANIE
Ofiaruje
Tobie, Panie mój,
Całe życie me,
Cały jestem Twój,
Aż po wieki.
Oto moje serce, przecież wiesz
Tyś miłością mą jedyną jest.
PRZYGOTOWANIE
DARÓW
Wypada, aby wierni zaznaczyli swój
udział w ofierze, przynosząc albo chleb i wino potrzebne do sprawowania
Eucharystii, albo inne dary na potrzeby kościoła i ubogich. Ofiary
wiernych może przyjmować kapłan przy pomocy ministrantów. Składa się je
w odpowiednim miejscu. Natomiast chleb i wino przeznaczone do
sprawowania Eucharystii zanosi się na ołtarz. Przyjmuje się także
pieniądze lub inne dary na rzecz ubogich lub na potrzeby kościoła,
przyniesione przez wiernych lub zebrane w kościele, dlatego dary te
składa się w odpowiednim miejscu w prezbiterium, lecz poza ołtarzem.
Kapłan stojąc przy ołtarzu bierze
patenę z chlebem, unosi ją nieco nad ołtarzem i mówi cicho:
K: Błogosławiony jesteś,
Panie Boże wszechświata, *
bo dzięki Twojej hojności otrzymaliśmy chleb, * który jest owocem ziemi i
pracy rąk ludzkich; *
Tobie go przynosimy, * aby
stał się dla nas chlebem życia.
i składa patenę z chlebem na
korporale. Następnie wlewa wino i nieco wody do kielicha, mówiąc:
K: Przez to misterium wody
i wina * daj nam, Boże,
udział w bóstwie Chrystusa, *
który przyjął nasze człowieczeństwo.
Potem kapłan bierze kielich, unosi
go nieco nad ołtarzem i mówi cicho:
K: Błogosławiony jesteś,
Panie Boże wszechświata, *
bo dzięki Twojej hojności otrzymaliśmy wino, * które jest owocem winnego
krzewu i pracy rąk ludzkich; *
Tobie je przynosimy, * aby
stało się dla nas napojem duchowym.
i stawia kielich na korporale.
Potem kapłan pochylony mówi cicho:
K: Przyjmij nas, Panie,
stojących przed Tobą * w
duchu pokory i z sercem skruszonym; * niech nasza ofiara tak się
dzisiaj dokona * przed
Tobą, Panie Boże, * aby
się Tobie podobała.
Kapłan stojąc z boku ołtarza myje
ręce mówiąc cicho:
K: Obmyj mnie, Panie, z
mojej winy * i oczyść mnie
z grzechu mojego.
Następnie stojąc przed środkiem
ołtarza kapłan zwrócony do ludu, rozkładając i składając ręce, mówi:
K: Módlcie się, * aby moją i waszą Ofiarę * przyjął Bóg, Ojciec
wszechmogący.
Wszyscy odpowiadają:
W: Niech Pan przyjmie
Ofiarę z rąk twoich * na
cześć i chwałę swojego imienia, *
a także na pożytek nasz i całego Kościoła świętego.
Następnie kapłan z rozłożonymi
rękami odmawia modlitwę nad darami:
MODLITWA NAD
DARAMI
K: Panie, nasz Boże, † spraw, aby zgodnie z obietnicą
Twojego Syna, Duch Święty dał nam głębiej zrozumieć tajemnicę
Eucharystii, * i
doprowadził nas do całej prawdy. Przez Chrystusa, Pana naszego.
Po jej ukończeniu wszyscy
odpowiadają:
W: Amen.
Następującą prefację odmawia się w
Wigilię Zesłania Ducha Świętego oraz w samą Uroczystość.
PREFACJA O
ZESŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO (nr
27) Zesłanie Ducha Świętego dopełnieniem
dzieła zbawienia
Rozkładając ręce, mówi:
K: Pan z wami.
Wszyscy odpowiadają:
W: I z duchem twoim.
Podnosząc ręce, kapłan mówi:
K: W górę serca.
Wszyscy:
W: Wznosimy je do Pana.
Z rozłożonymi rękami kapłan dodaje:
K: Dzięki składajmy Panu
Bogu naszemu.
Wszyscy:
W: Godne to i sprawiedliwe.
Kapłan odmawia prefację z rękami
rozłożonymi.
K: Zaprawdę, godne to i
sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, *
abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, * Panie, Ojcze święty,
wszechmogący, wieczny Boże.
Aby doprowadzić do pełni misterium paschalne, * zesłałeś dzisiaj Ducha
Świętego na wszystkich, *
których uczyniłeś swoimi przybranymi dziećmi, * jednocząc ich z Twoim
Jednorodzonym Synem. *
Duch Święty w początkach Kościoła dał wszystkim narodom poznać
prawdziwego Boga * i
zjednoczył różne języki w wyznawaniu tej samej wiary.
Dlatego pełnią łask paschalnych *
radują się wszystkie ludy na całej ziemi. * Również chóry Aniołów i
zastępy Świętych *
śpiewają hymn ku Twojej chwale *
nieustannie wołając:
Przy końcu prefacji składa ręce i
razem z wiernymi kończy prefację głośno mówiąc:
W: Święty, Święty, Święty,
Pan Bóg Zastępów. * Pełne
są niebiosa i ziemia chwały Twojej. * Hosanna na wysokości. * Błogosławiony, który idzie w
imię Pańskie. * Hosanna na
wysokości.
We wszystkich Mszach wolno
odprawiającemu kapłanowi śpiewać te części Modlitwy Eucharystycznej,
które można śpiewać w Mszy koncelebrowanej. W pierwszej Modlitwie
Eucharystycznej, czyli Kanonie Rzymskim, można opuścić te części, które
są ujęte w nawiasy.
PIERWSZA
MODLITWA EUCHARYSTYCZNA
Główny celebrans z rozłożonymi
rękami mówi:
GC: Ojcze nieskończenie
dobry, * pokornie Cię
błagamy przez Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, naszego Pana,
składa ręce i mówi:
abyś przyjął
robi jeden znak krzyża nad chlebem
i kielichem, mówiąc:
i pobłogosławił + te
święte dary ofiarne.
Rozłożywszy ręce mówi:
Składamy je Tobie przede wszystkim *
za Twój święty Kościół powszechny, *
razem z Twoim sługą, naszym Papieżem N., * naszym biskupem N.(jego biskupami pomocniczymi)* oraz wszystkimi, którzy
wiernie strzegą * wiary
katolickiej i apostolskiej. *
Obdarz swój Kościół pokojem i jednością, * otaczaj opieką i rządź nim na
całej ziemi.
Główny celebrans składa ręce.
Pierwszy z koncelebransów rozkłada ręce i mówi:
1K: Pamiętaj, Boże, o
swoich sługach i służebnicach N.
i N.
Kapłan może głośno wymienić tych,
za których szczególnie się modli.
i o wszystkich tu zgromadzonych, *
których wiara i oddanie są Ci znane.
Składa ręce i przez chwilę modli
się w ciszy. Następnie rozłożywszy ręce mówi:
Za nich składamy Tobie tę Ofiarę uwielbienia, * a także oni ją składają * i wznoszą swoje modlitwy ku
Tobie, * Bogu wiecznemu,
żywemu i prawdziwemu, * za
siebie oraz za wszystkich swoich bliskich, * aby dostąpić odkupienia dusz
swoich * i osiągnąć
zbawienie.
Pierwszy z koncelebransów składa
ręce. Drugi z
koncelebransów rozkłada ręce i mówi:
2K: Zjednoczeni z całym
Kościołem, * uroczyście
obchodzimy święty dzień Pięćdziesiątnicy, * w którym Duch Święty zstąpił
na Apostołów * pod
postacią ognistych języków, *
i ze czcią wspominamy *
najpierw pełną chwały Maryję, zawsze Dziewicę, * Matkę Boga i naszego Pana
Jezusa Chrystusa, * a
także świętego Józefa, *
Oblubieńca Najświętszej Dziewicy, *
oraz Twoich świętych Apostołów i Męczenników: * Piotra i Pawła, Andrzeja, *(Jakuba, Jana, Tomasza, * Jakuba, Filipa, Bartłomieja, * Mateusza Szymona i Tadeusza, * Linusa, Kleta, Klemensa,
Sykstusa, * Korneliusza,
Cypriana, Wawrzyńca, Chryzogona, *
Jana i Pawła, Kosmę i Damiana)* i wszystkich Twoich
Świętych. * Przez ich
zasługi i modlitwy *
otaczaj nas we wszystkim swoją przemożną opieką.
Składa ręce.
(Przez Chrystusa, Pana
Naszego. Amen.)
Główny celebrans rozkłada ręce i
mówi:
GC: Boże, przyjmij łaskawie
tę Ofiarę * od nas, sług
Twoich * i całego ludu
Twego. * Napełnij nasze
życie swoim pokojem *
zachowaj nas od wiecznego potępienia * i dołącz do grona swoich
wybranych.
Składa ręce.
(Przez Chrystusa, Pana
naszego. Amen.)
Choralista daje znak dzwonkami,
Wierni klękają. Wszyscy celebrujący kapłani trzymając ręce wyciągnięte
nad darami, mówią:
WK: Prosimy Cię, Boże, * uświęć tę Ofiarę pełnią
swojego błogosławieństwa, *
mocą Twojego Ducha uczyń ją doskonałą i miłą sobie, * aby się stała dla nas Ciałem i
Krwią * Twojego
umiłowanego Syna, *
naszego Pana Jezusa Chrystusa.
W formułach, które następują,
słowa Chrystusa należy wymawiać starannie i wyraźnie, bo tego wymaga
ich znaczenie.
On to w dzień przed męką
Bierze chleb, unosi go nieco nad
ołtarzem i mówi:
wziął chleb w swoje święte i czcigodne ręce,
podnosi oczy
podniósł oczy ku niebu, *
do Ciebie, Boga, swojego Ojca wszechmogącego, * i dzięki Tobie składając,
błogosławił, * łamał i
rozdawał swoim uczniom, mówiąc:
lekko się pochyla.
Bierzcie i jedzcie z tego wszyscy:
to jest bowiem Ciało moje,
które za was będzie wydane.
Ukazuje ludowi konsekrowaną hostię
(choralista daje znak gongiem), składa ją na patenie i przyklęka.
Następnie mówi:
Podobnie po wieczerzy
Bierze kielich, unosi go nieco nad
ołtarzem i mówi:
wziął ten przesławny kielich *
w swoje święte i czcigodne ręce, *
ponownie dzięki Tobie składając, błogosławił, * i podał swoim uczniom mówiąc:
lekko się pochyla.
Bierzcie i pijcie z niego wszyscy:
to jest bowiem kielich Krwi mojej
nowego i wiecznego przymierza,
która za was i za wielu będzie wylana
na odpuszczenie grzechów.
To czyńcie na moją pamiątkę.
Ukazuje ludowi kielich (choralista
daje znak gongiem), stawia go na korporale i przyklęka. Choralista daje
znak dzwonkami, wszyscy wstają. Następnie rozpoczyna jedną z aklamacji:
AKLAMACJA DRUGA
GC: Wielka jest tajemnica
naszej wiary.
Lud odpowiada:
W: Ile razy ten chleb
spożywamy * i pijemy z
tego kielicha * głosimy
śmierć Twoją, Panie, *
oczekując Twego przyjścia w chwale.
Następnie wszyscy celebrujący
kapłani z rozłożonymi rękami mówią:
WK: Boże Ojcze, my, Twoi
słudzy, * oraz lud Twój
święty, * wspominając
błogosławioną mękę, zmartwychwstanie * oraz chwalebne
wniebowstąpienie Twojego Syna, *
naszego Pana Jezusa Chrystusa, *
składamy Twojemu najwyższemu majestatowi * z otrzymanych od Ciebie darów * Ofiarę czystą, świętą i
doskonałą, * Chleb święty
życia wiecznego * i
Kielich wiekuistego zbawienia. *
Racz wejrzeć na nie z miłością i łaskawie przyjąć, * podobnie jak przyjąłeś dary
swojego sługi, *
sprawiedliwego Abla, * i
ofiarę naszego Patriarchy Abrahama *
oraz tę ofiarę, * którą Ci złożył najwyższy Twój kapłan Melchizedek, * jako zapowiedź Ofiary
doskonałej.
Wszyscy celebrujący kapłani
pochylają się i ze złożonymi rękami mówią:
Pokornie Cię błagamy, wszechmogący Boże, * niech Twój święty Anioł
zaniesie tę Ofiarę na ołtarz w niebie * przed oblicze boskiego
majestatu Twego, abyśmy przyjmując z tego ołtarza * Najświętsze Ciało i Krew
Twojego Syna,
prostują się i żegnają, mówiąc:
otrzymali obfite błogosławieństwo i łaskę.
Składają ręce.
(Przez Chrystusa Pana
naszego. Amen.)
Trzeci z koncelebransów rozkłada
ręce i mówi:
3K: Pamiętaj, Boże, o
swoich sługach i służebnicach N.
i N.,
Kapłan może głośno wymienić tych,
za których szczególnie się modli.
którzy przed nami odeszli ze znakiem wiary * i śpią w pokoju.
Składa ręce i przez chwilę modli
się za zmarłych.
Następnie rozłożywszy ręce mówi:
Błagamy Cię, daj tym zmarłym *
oraz wszystkim spoczywającym w Chrystusie * udział w Twojej radości,
światłości i pokoju.
Składa ręce.
(Przez Chrystusa, Pana
Naszego. Amen.)
Czwarty koncelebrans prawą ręką
uderza się w piersi i mówi:
4K: Również nam, Twoim
grzesznym sługom,
rozłożywszy ręce mówi:
ufającym w Twoje miłosierdzie, *
daj udział we wspólnocie z Twoimi świętymi Apostołami i Męczennikami: * Janem Chrzcicielem,
Szczepanem, * Maciejem,
Barnabą, *(Ignacym, Aleksandrem * Marcelinem, Piotrem, * Felicytą, Perpetuą, * Agatą, Łucją, * Agnieszką, Cecylią, Anastazją)* i wszystkimi Twoimi Świętymi; * prosimy Cię, dopuść nas do ich
grona * nie z powodu
naszych zasług, * lecz
dzięki Twojemu przebaczeniu.
Składa ręce. Główny celebrans ze
złożonymi rękami mówi:
GC: Przez Chrystusa,
naszego Pana, * przez
którego, Boże, wszystkie te dobra *
ustawicznie stwarzasz, uświęcasz, ożywiasz, * błogosławisz i nam ich
udzielasz.
Główny celebrans bierze patenę z
hostią (a gdy jest Diakon, to bierze on kielich) i podnosząc je mówi
razem ze wszystkimi celebrującymi kapłanami:
WK: Przez Chrystusa, z
Chrystusem i w Chrystusie, *
Tobie, Boże, Ojcze wszechmogący, *
w jedności Ducha Świętego, *
wszelka cześć i chwała, *
przez wszystkie wieki wieków.
Lud odpowiada:
W: Amen.
Gdy lud odpowie, kapłan stawia
patenę i kielich na ołtarzu.
OBRZĘDY KOMUNII
Kapłan ze złożonymi rękami mówi:
K: Otrzymaliśmy Ducha
Świętego, który nas uczynił dziećmi Bożymi, dlatego ośmielamy się mówić:
Kapłan rozkłada ręce i razem z
ludem mówi dalej:
W: Ojcze nasz, któryś jest
w niebie: * święć się imię
Twoje, * przyjdź Królestwo
Twoje, * bądź wola Twoja
jako w niebie, tak i na ziemi. *
Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj. * I odpuść nam nasze winy, * jako i my odpuszczamy naszym
winowajcom. * I nie wódź
nas na pokuszenie, * ale
nas zbaw ode złego.
Z rozłożonymi rękami kapłan mówi
dalej:
K: Wybaw nas, Panie, od zła
wszelkiego * i obdarz
nasze czasy pokojem. *
Wspomóż nas w swoim miłosierdziu, *
abyśmy zawsze wolni od grzechu *
i bezpieczni od wszelkiego zamętu, *
pełni nadziei oczekiwali *
przyjścia naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa.
Kapłan składa ręce. Lud kończy
modlitwę odpowiadając:
W: Bo Twoje jest królestwo
i potęga, i chwała na wieki.
Kapłan z rozłożonymi rękami mówi
głośno:
K: Panie Jezu Chryste, * Ty zesłałeś Ducha Świętego, * aby obdarzyć Kościół jednością
i pokojem. * Prosimy Cię,
nie zważaj na grzechy nasze, *
lecz na wiarę swojego Kościoła *
i zgodnie z Twoją wolą *
napełniaj go pokojem i doprowadź do pełnej jedności.
Składa ręce.
Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.
Lud odpowiada:
W: Amen.
Kapłan rozkładając i składając
ręce, mówi:
K: Pokój Pański niech
zawsze będzie z wami.
Lud odpowiada:
W: I z duchem twoim.
Następnie, jeżeli okoliczności za
tym przemawiają, diakon lub kapłan mówi:
D: Przekażcie sobie znak
pokoju.
Wszyscy według miejscowego
zwyczaju okazują sobie wzajemnie po kój i miłość; kapłan przekazuje
znak pokoju diakonowi lub ministrantowi. Następnie bierze hostię, łamie
ją nad pateną i cząstkę wpuszcza do kielicha, mówiąc cicho:
K: Ciało i Krew naszego
Pana Jezusa Chrystusa, *
które łączymy i będziemy przyjmować, * niech nam pomogą osiągnąć
życie wieczne.
W tym czasie się mówi:
W: Baranku Boży, który
gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, obdarz nas pokojem.
Jeżeli łamanie chleba trwa dłużej,
można ten śpiew wielokrotnie powtórzyć. Przy ostatnim powtórzeniu mówi
się: obdarz nas pokojem. Następnie kapłan ze złożonymi rękami mówi
cicho:
K: Panie Jezu Chryste, Synu
Boga Żywego, * Ty z woli
Ojca, * za współdziałaniem
Ducha Świętego, * przez
swoją śmierć dałeś życie światu, *
wybaw mnie przez najświętsze Ciało i Krew Twoją * od wszystkich nieprawości
moich i od wszelkiego zła; *
spraw także, * abym zawsze
zachowywał Twoje przykazania *
i nie dozwól mi nigdy odłączyć się od Ciebie.
Kapłan przyklęka, bierze hostię i
trzymając ją nieco podniesioną nad pateną, zwrócony do ludu, głośno
mówi:
K: Oto Baranek Boży, który
gładzi grzechy świata. *
Błogosławieni, którzy zostali wezwani na Jego ucztę.
Razem z ludem jeden raz dodaje:
W: Panie, nie jestem
godzien, abyś przyszedł do mnie, *
ale powiedz tylko słowo, *
a będzie uzdrowiona dusza moja.
Kapłan zwrócony do ołtarza mówi
cicho:
K: Ciało Chrystusa niech
mnie strzeże na życie wieczne. Ze czcią przyjmuje Ciało Chrystusa.
Następnie bierze kielich i mówi
cicho:
K: Krew Chrystusa niech
mnie strzeże na życie wieczne.
Ze czcią przyjmuje Krew Chrystusa.
Następnie kapłan bierze patenę lub
puszkę, podchodzi do przystępujących do Komunii i każdemu ukazuje
hostię, mówiąc:
K: Ciało Chrystusa.
Przystępujący do Komunii odpowiada:
W: Amen.
W ten sam sposób postępuje diakon,
jeżeli rozdaje Komunię Świętą. Jeżeli są wierni, którzy mają otrzymać
Komunię pod obiema postaciami, zachowuje się obrzęd opisany w Ogólnym
wprowadzeniu.
Gdy kapłan przyjmuje Ciało
Pańskie, rozpoczyna się śpiew na komunię.
ŚPIEW NA KOMUNIĘ Hymn eucharystyczny napisany przez
św. Tomasza z Akwinu (Adoro Te Devote)
(trzy pierwsze zwrotki). Do
polskiej wersji pieśni w 1953 r. ks. A. Poradowski dopisał zwrotki 4-7.
Melodia gregoriańska.
1.Zbliżam
się w pokorze i niskości swej,
Wielbię Twój majestat, skryty w Hostii tej.
Tobie dziś w ofierze serce daję swe,
O, utwierdzaj w wierze, Jezu dzieci Twe.
2. Mylą się, o Boże, w
Tobie wzrok i smak,
Kto się im poddaje, temu wiary brak,
Ja jedynie wierzyć Twej nauce chcę,
Że w postaci Chleba utaiłeś się.
3. Bóstwo Swe na Krzyżu
skryłeś wobec nas,
Tu ukryte z Bóstwem Człowieczeństwo wraz,
Lecz w Oboje wierząc, wiem, że dojdę tam,
Gdzieś przygarnął łotra, do Twych niebios bram.
4. Jak niewierny Tomasz
Twych nie szukam Ran,
Lecz wyznaję z wiarą, żeś mój Bóg i Pan,
Pomóż wierze mojej, Jezu, łaską Swą,
Ożyw mą nadzieję, rozpal miłość mą.
5. Ty, coś upamiętnił
śmierci Bożej czas,
Chlebie Żywy, życiem swym darzący nas.
Spraw, bym dla swej duszy życie z Ciebie brał,
Bym nad wszelką słodycz Ciebie poznać chciał.
6. Ty, co jak pelikan,
Krwią swą karmisz lud,
Przywróć mi niewinność, oddal grzechów brud.
Oczyść mnie Krwią swoją, która wszystkich nas
Jedną kroplą może obmyć z win i zmaz.
7. Pod zasłoną teraz, Jezu,
widzę Cię,
Niech pragnienie serca kiedyś spełni się,
Bym oblicze Twoje tam oglądać mógł,
Gdzie wybranym miejsce przygotował Bóg.
Po ukończeniu rozdawania Komunii
kapłan, diakon lub akolita oczyszcza patenę nad kielichem i sam
kielich. Podczas oczyszczania pateny i kielicha mówi on cicho:
D: Panie, daj nam czystym
sercem przyjąć to, * co
spożyliśmy ustami, * i dar
otrzymany w doczesności *
niech się stanie dla nas *
lekarstwem na życie wieczne.
Oczyszczone naczynia
eucharystyczne ministrant zanosi na stół. Jeżeli naczyń jest wiele,
można je zostawić na korporale na ołtarzu lub na stole i dokonać
puryfikacji po Mszy. Potem kapłan może wrócić na miejsce
przewodniczenia. Po zakończeniu pieśni na komunię wszyscy wstają i
śpiewają hymn:
PIEŚŃ NA
UWIELBIENIE Hymn do Ducha Świętego
1.O Stworzycielu, Duchu, przyjdź,
Nawiedź dusz wiernych Tobie krąg.
Niebieską łaskę zesłać racz
Sercom, co dziełem są Twych rąk.
2. Pocieszycielem jesteś
zwan
i najwyższego Boga dar,
Tyś namaszczeniem naszych dusz,
zdrój żywy, miłość, ognia żar.
3. Ty darzysz łaską
siedemkroć,
bo moc z prawicy Ojca masz,
przez Ojca obiecany nam,
mową wzbogacasz język nasz.
4. Światłem rozjaśnij naszą
myśl,
w serca nam miłość świętą wlej
i wątłą słabość naszych ciał
pokrzep stałością mocy Swej.
5. Nieprzyjaciela odpędź w
dal
i Twym pokojem obdarz wraz,
niech w drodze za przewodem Twym
miniemy zło, co kusi nas.
6. Daj nam przez Ciebie
Ojca znać,
daj, by i Syn poznany był,
i Ciebie, Jedno Tchnienie Dwóch
niech wyznajemy z wszystkich sił.
7. Niech Bogu Ojcu chwała
brzmi,
Synowi, który zmartwychwstał
i Temu, co pociesza nas,
niech hołd wieczystych płynie chwał.
Amen.
Następnie kapłan, stojąc na
miejscu przewodniczenia albo przy ołtarzu, mówi:
K: Módlmy się.
Jeżeli poprzednio nie było
milczenia, wszyscy razem z kapłanem modlą się przez jakiś czas w
milczeniu. Potem kapłan z rozłożonymi rękami odmawia modlitwę po
Komunii:
MODLITWA PO
KOMUNII
K: Boże, Ty udzielasz
swojemu Kościołowi nadprzyrodzonych darów, † zachowaj łaskę, którą go
obdarzyłeś, *
aby zawsze działała w nas moc Ducha Świętego, a pokarm eucharystyczny
przez Niego uświęcony przyczynił się do naszego wiecznego zbawienia.
Przez Chrystusa, Pana naszego.
Po jej ukończeniu lud odpowiada:
W: Amen.
IV. OBRZĘDY ZAKOŃCZENIA
Jeżeli trzeba, można podać ludowi
krótkie ogłoszenia. Po ogłoszeniach wyznaczona osoba odczytuje
komantarz:
KOMENTARZ NA
ZAKOŃCZENIE
M: Bóg potrzebuje
człowieka, aby dokonać przemiany świata i ludzi w dzieło miłości.
Potrzebuje każdego człowieka. Ciebie i mnie! Kto raz doznał w sobie
uczucia prawdziwej miłości, ten łatwo zrozumie, do czego miłość jest
zdolna.
W świętej liturgii przyjęliśmy do naszego serca Ciało Chrystusa.
Umocnieni tym boskim pokarmem, prowadzeni przez Ducha Świętego, głośmy
w naszych rodzinach, i wśród znajomych „wielkie dzieła Boże”. Niech
błogosławieństwo Ojca, Syna i Ducha Świętego będzie dla nas pomocą.
Następnie kapłan zwrócony do ludu,
rozkładając ręce mówi:
K: Pan z wami.
Lud odpowiada:
W: I z duchem Twoim.
Kapłan może udzielić uroczystego
błogosławieństwa na zakończenie Mszy, liturgii słowa, godziny
kanonicznej albo na zakończenie obrzędów sakramentów. Wówczas Diakon,
albo jeżeli go nie ma sam kapłan, może skierować do wiernych wezwanie:
D: Pochylcie głowy na
błogosławieństwo.
lub podobne. Następnie kapłan
wyciąga ręce nad ludem i odmawia formuły błogosławieństwa, a wszyscy
odpowiadają: „Amen”.
BŁOGOSŁAWIEŃSTWO
UROCZYSTE O DUCHU ŚWIĘTYM
(nr 9):
K: Bóg, Ojciec światłości,
który w dniu dzisiejszym oświecił dusze uczniów przez zesłanie Ducha
Pocieszyciela, † niech wam
udzieli swojego błogosławieństwa *
i napełni was darami Ducha Świętego. W: Amen.
K: Niech ogień Ducha
Świętego, † który ukazał
się nad uczniami, *
oczyści wasze serca od wszelkiego grzechu i przeniknie was swoim
światłem. W: Amen.
K: Duch Święty, który
zjednoczył różne narody w wyznawaniu tej samej wiary, † niech sprawi, abyście trwali w
tej wierze * i od nadziei
przeszli do oglądania Boga w niebie. W: Amen.
Następnie kapłan zawsze błogosławi
lud mówiąc:
K: Niech was błogosławi Bóg
wszechmogący, * Ojciec i
Syn, + i Duch Święty.
Lud odpowiada:
W: Amen.
ROZESŁANIE
Następuje formuła odesłania
wiernych: diakon lub kapłan ze złożonymi rękami, zwrócony do ludu, mówi:
D: Idźcie w pokoju
Chrystusa, Alleluja, Alleluja.
Lud odpowiada:
W: Bogu niech będą dzięki,
Alleluja, Alleluja.
Kapłan na znak czci całuje ołtarz
jak na początku Mszy i złożywszy razem z ministrantami należny ukłon, a
przyklęknąwszy, jeśli na ołtarzu jest Najświętszy Sakrament, odchodzi.
PIEŚŃ NA
ZAKOŃCZENIE
Ref.Duchu Ogniu, Duchu Żarze,
Duchu Światło, Duchu Blasku,
Duchu Wichrze i Pożarze,
ześlij płomień Twojej łaski.
1. Chcesz, rozpalisz i
rozognisz,
serca wzniesiesz na wysokość:
w ciemność rzucisz blask pochodni
i rozproszysz grzechu mroki.
2. Naszą nicość odbudujesz,
w najpiękniejsze znów struktury,
tchnieniem swoim świat przesnujesz
w szeleszczących modlitw sznury.
3. Z mgieł konkretny
kształt wywodzisz
i z chaosu piękno ładu.
Tyś spokojem wśród niezgody
w bezradności Tyś jest radą.
4. Twe zbliżenie zaróżowi
pulsem życia, wzrostu drżeniem.
Narodzimy się na nowo,
ciemność stanie się promieniem.
Po zakończeniu Okresu
Wielkanocnego paschał przechowuje się w kaplicy chrzcielnej (bądź w
pobliżu chrzcielnicy). Zapala się go w czasie sprawowania Sakramentu
Chrztu Świętego i od niego zapala się świece nowo ochrzczonych (tzw.
gromnice).
krem na pryszcze kosmetyki trądzik różowaty [url=http/www.redukcja-zmarszczek.pl/najlepszy-zabieg-kosmetyczny-likwidujacy-zmarszczki/]oznaki twarzy Peeling[/url] zioła na wątrobę i trzustkę krem na rozstępy na piersiach
/www.redukcja-zmarszczek.pl/najlepszy-zabieg-kosmetyczny-likwidujacy-zmarszczki/]oznaki twarzy Peeling[/url] zioła na wątrobę i trzustkę krem na rozstępy na piersiach